مستی در میان بهار نارنج شیراز

خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش
خداوندا نگه دار از زوالش
ز رکن آباد ما صد لوحش الله
که عمر خضر می‌بخشد زلالش
میان جعفرآباد و مصلا
عبیرآمیز می‌آید شمالش
به شیراز آی و فیض روح قدسی
بجوی از مردم صاحب کمالش
که نام قند مصری برد آن جا
که شیرینان ندادند انفعالش
صبا زان لولی شنگول سرمست
چه داری آگهی چون است حالش
گر آن شیرین پسر خونم بریزد
دلا چون شیر مادر کن حلالش
مکن از خواب بیدارم خدا را
که دارم خلوتی خوش با خیالش
چرا حافظ چو می‌ترسیدی از هجر
نکردی شکر ایام وصالش

این روزها که بهار چتر خود را بر همه جا پراکنده است حتما باید در خیابان های شیراز قدم بگذارید.بوی بهارنارنج چنان هوش از سرتان می رباید که احتمالا چون من ساعت ها در خیابان و میان درختان نارنج می مانید تا مستی اش شما را به آسمان ها ببرد.
شیراز اما تنها بهارنارنج نیست،می توانید شب های دروازه قرآن را تجربه کنید و خستگی تان را آنجا بگذارید و رها شوید.به حافظ و سعدی هم اگر سری بزنید به احتمال فراوان ذوق هنری و شعری تان گل خواهد کرد.
باغ های شیراز از جمله "باغ ارم،باغ عفیف آباد،باغ دلگشا،باغ جنت و باغ نظر"را نیز نباید از دست داد.هم فال است و هم تماشا،هم زیبایی است و هم درختان انبوه نارنج و گل و گیاهان دیگر.
پایتخت فرهنگی؛ادا و اطوار؟

شیراز البته آن قدر جاذبه تاریخی و طبیعی دارد که خود را نامزد "پایتخت فرهنگی ایران"کرده است،عنوانی که البته توسط دولت محمود احمدی نژاد در سال گذشته به اصفهان داده شد.برخی از مسئولان شیراز اما می گویند که این عنوان شایسته شیراز است.
با این حال اما همه در شیراز از عنوان پایتخت فرهنگی دفاع نمی کنند بلکه آن را اطوار(رفتار و حرکت با بار منفی)می نامند.سردار غلامحسین غیب پرور،فرمانده ارشد سپاه در استان فارس می گوید:"بعضي ها در گوشه هاي شهر فشار مي آورند که اينجا بايد پايتخت فرهنگي باشد...اين ها کار را به جايي رساندند و اطوارهايي به نام پايتخت فرهنگي را مطرح مي کنند و نمادهاي ديني و باورهاي انقلابي را فراموش کردند. "


بر همین اساس امسال و در آستانه نوروز از عنوان "پایتخت فرهنگی" در بیلبوردها خبری نیست.امسال یک عنوان جدید برای شیراز روی بیلبوردها خودنمایی می کند:"شهر مقدس شیراز".(راجع به عنوان شهر مقدس شیراز قبلا اینجا هم نوشته ام)
کدام صنعت گردشگری؟
من معتقدم که آمار ورود گردشگران به ایران و البته شیراز نسبت به چند سال گذشته کاهش پیدا کرده است.یکی از دلایل عمده آن وضعیت سیاسی داخلی ایران و همچنین تصویر ایران در عرصه بین الملل است که سبب می شود کمتر گردشگری به ایران سفر کند.
یکی دیگر از دلایل که از قبلی مهم تر است،نگاه ایدئولوژیکی به صنعت گردشگری است.حکومت ایران از توریست انتظار دارد که به محض ورود به ایران،پوشش مذهبی بر تن کند و به اصطلاح "حجاب"را رعایت کند و آداب اسلامی را هم زیر پا نگذارد.این نگاه ایدئولوژیکی ،توریست ها را رها نمی کند.چه در اماکن تاریخی و طبیعی و چه حتی در هتل ها.خب تحمیل این رفتار به گردشگران،نتیجه اش این می شود که "دبی"هدف اول گردشگری در خاورمیانه شود و ایران و شهرهای آن که آثار باستانی دیدنی دارند با فاصله بسیار بعد از دبی قرار گیرند.با این وصف دیگر "گردشگری" باقی نمی ماند که بتوان از "صنعت گردشگری" هم سخن گفت.