۱۳۹۰ دی ۱, پنجشنبه

تجمع کارگران مجری پروژه کارت سوخت در شیراز







تجمع حدود 200 نفر از پرسنل و کارگران کارخانجات مخابراتی شیراز که از روز شنبه 26 آذر 1390 مقابل استانداری فارس آغاز شده، روز چهارشنبه وارد پنجمین روز خود شد. کارخانجات مخابراتی شیراز، مجری تولید کارت سوخت در کشور بوده است.

تجمع کارگران در این هفته، هر روز از ساعت 9 صبح تا دو بعدازظهر برگزار شده است. در این تجمع چند روزه، شماری از همسران کارگران نیز حضور دارند.

این کارگران با شعارهای "زندگی، معیشت، حق مسلم ماست" و "وعده دروغین نمی‌خواهیم، کاغذ و امضا نمی‌خواهیم" و با به صدا درآوردن سوت‌های ممتد، خواهان رسیدگی مسئولان دولتی به خواسته‌های خود هستند.

در گفت‌وگویی که با محسن دانشور، دبیر شورای اسلامی کار کارخانجات مخابراتی شیراز (ITI) داشتم، وی اعلام کرد حدود 400 نفر از پرسنل این کارخانه 26 ماه است که هیچ حقوقی دریافت نکرده‌اند.

به گفته دانشور، این پرسنل و کارگران که دارای دست‌کم 20 سال سابقه کار هستند، خواهان "اجرای مصوبات دولت درباره این کارخانه، بازنشسته‌شدن، پرداحت حق سنوات و حقوق و مزایا" هستند.

هیأت دولت در دور دوم سفر استانی خود به شیراز دستور داد تا مشکلات این کارخانه با واگذاری پروژه‌های مختلف از سوی وزارت‌خانه‌های صنایع و معادن، ارتباطات و فناوری اطلاعات و دفاع از پشتیبانی نیروهای مسلح به آن برطرف شود.

هیات دولت همچنین طی مصوبه‌ای اعلام کرد بخشی از مطالبات کارگران از محل صندوق حمایت از واحدهای صنعتی پرداخت شود.

با این حال کارگران این کارخانه می‌گویند تنها بخشی از مصوبه هیأت دولت توسط وزارت صنایع اجرا و گوشه‌ای از مطالبات کارگران پرداخت شده اما 26 ماه از حقوق آنان همچنان پرداخت نشده است.

دانشور افزود: "کار در این کارخانه به‌طور رسمی، جزو مشاغل سخت و زیان‌آور تلقی شده که باید با 20 سال کار بازنشسته ‌شوند. اما پرسنل این کارخانه که 20 سال سابقه کار دارند، متأسفانه بازنشسته نمي‌شوند."

خودکشی و طلاق، پیامد بحران کارخانه مخابراتی

محسن دانشور همچنین گفت یک و سال و نیم پیش یکی از کارگران این کارخانه به دلیل مشکلات اقتصادی، خودش را در کارخانه دار زده است.

به گفته وی در خانواده‌های پرسنل این کارخانه به دلیل مشکلات اقتصادی، 70 مورد طلاق نیز رخ داده است.

کارخانجات مخابراتی ایران در سال 1345 با مشاركت وزارت پست و تلگـراف و تلفن (ارتباطات و فناوري اطلاعات کنونی) به نسبت 30 درصد، بانك توسعه صنعتي به نسبت 30 درصد و شركت زيمنس آلمـان به نسبت 40 درصد به‌صورت شركت سهامي خاص در شيراز راه‌اندازی شد.

محسن دانشور گفت: "کارخانه ITI یک کارخانه دولتی بود که سیستم‌های مخابراتی دولت را تأمین می‌کرد که پس از اجرایی شدن اصل 44، این کارخانه نیز خصوصی شد."

به گفته رئیس شورای اسلامی کار کارخانه ITI، این کارخانه پس از خصوصی شدن به علت سوء مدیریت، دچار بحران شد.

وی افزود: "ما در همان زمان که این کارخانه خصوصی شد، پروژه کارت ملی سوخت را انجام دادیم کا شاید نسل‌های بعد از این کار ما بهره ببرند اما خود ما متأسفانه هیچ بهره‌ای نبردیم."

دانشور گفت: "مخابرات باید به این کارخانه، کار ارجاع می‌داد، این کارخانه، کارخانه‌ای نبود که کارهای کوچکی انجام دهد। باید مانند گذشته کارهای بزرگ از طرف دولت به این کارخانه واگذار می‌شد اما متاسفانه مخابرات به دلیل واردات کالاهای چینی به ما کار نمی‌دهد."

در همین بار : ایسنا، دویچه وله

۱۳۹۰ آبان ۲۲, یکشنبه

تخت جمشید آرام آرام می شکند

تخت جمشید حال و روز خوشی ندارد، شکاف سنگ ها و ستون ها و نقش های و نگاره ها هر روز گسترده تر می شود. هر چند این ترک خوردن ها از گذشته ها هم بوده و موضوعی غیرطبیعی نیست اما با این حال در رقابت میان عوامل طبیعی و تلاش بشر برای جلوگیری از فرسایش سنگ ها، نباید گذاشت که طبیعت غلبه کند و این بنای به جامانده از دوران هخامنشیان را بیش از این ویران سازد
عکس ها و فیلم را شنبه ۲۱ آبان ۱۳۹۰ از تخت جمشید گرفته ام






۱۳۹۰ شهریور ۲۹, سه‌شنبه

پیام ایران به بی بی سی فارسی

محمد حسینی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران در تازه‌ترین اظهارنظر در خصوص بی بی سی فارسی گفته هر کس با این شبکه همکاری کند، «اقدامش در جهت براندازی است و معاند محسوب می‌شود.»

به گفته وی عملکرد بی بی سی فارسی در هنگام حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 1388 ایران به گونه‌ای بوده که انگار «مقر فرماندهی اغتشاشات» بوده است.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی افزوده افراد کاری نکنند که «به نفع دشمن باشد.»

این اظهرنظر آقای حسینی چند روز پس از آن مطرح می‌شود که شماری از مستندسازان ایرانی به اتهام «همکاری با بی بی سی فارسی» بازداشت شده‌اند.

پیام ایران به بی بی سی

ظاهراً این افراد به دلیل اینکه فیلم‌های مستند خود را برای نمایش به تلویزیون بی بی سی فارسی ارسال کرده‌اند، در معرض چنین اتهامی قرار گرفته‌اند.

البته در چند سالی که از عمر تلویزیون فارسی بی بی سی می‌گذرد، فیلم‌های مستند زیادی از این شبکه پخش شده که ساخت مستندسازان داخل کشور بوده است اما این نخستین بار است که چند مستندساز بازداشت شده‌اند.

هر چند تاکنون مقامات قضایی و امنیتی توضیح روشنی درباره علت دقیق بازداشت این افراد اعلام نکرده‌اند اما این احتمال وجود دارد که بازداشت این مستندسازان، پیام روشن ایران به بی بی سی فارسی باشد که به تازگی فیلم مستندی درباره زندگی خصوصی و سیاسی آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی تولید و پخش کرده است.

ایران که در چند سال گذشته مانع ارسال فیلم‌های مستند توسط مستندسازان به بی بی سی نشده بود، اکنون این پیام را به بی بی سی داده که این روزنه را نیز مسدود خواهد کرد.

اگر مقامات جمهوری اسلامی چنین تصمیمی گرفته باشند، برنامه «آپارات» که ویژه نمایش فیلم‌های مستند است، از این پس کمتر شاهد پخش فیلم‌هایی خواهد بود که مستندسازان ایرانی داخل کشور تولید کرده باشند.

با این حال به نظر نمی‌رسد ایران تصمیم گرفته باشد که فیلم‌های مستندی که در چارچوب خط قرمزهای جمهوری اسلامی نیستند، بتوانند در این کشور به نمایش درآیند.

اگر یک مستندساز خواسته تا فیلمش در شبکه‌ای مانند بی بی سی به نمایش درآید، یکی از مهم‌ترین دلایلش نبودن شرایط پخش در ایران بوده است.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هشدار داده که هنرمندان و روزنامه‌نگاران کاری نکنند که «به نفع دشمن باشد» اما توضیح نداده چه کاری به نفع دشمن است.

آیا نمایش یک فیلم یا انتشار یک خبر اقدامی است که دشمن از آن سود می‌برد؟ دشمن چه کسی است؟

این واقعیت تلخ را باید پذیرفت که گاه برخی تصمیمات و نوع نگاه مسئولان و سازمان‌های تصمیم‌گیر داخلی به عرصه هنر و رسانه است که می‌تواند دشمن خودمان شود.

به عبارت دیگر ایجاد سد در برابر فعالیت‌های هنری و رسانه‌ای نه تنها چهره‌ای نامناسب از ایران در افکار عمومی جهانیان به تصویر می‌کشد بلکه سبب می‌شود مخاطب داخلی، نیازش را در فراسوی مرزهای کشورش جست‌وجو کند و این آغاز به خطر افتادن امنیت یک کشور است.

برنامه 90، الگوی رسانه‌ای موفق

در شبکه‌های خبری ماهواره‌ای فارسی‌زبان، برنامه‌های ورزشی متعددی تولید و پخش می‌شود اما هیچ‌کدام از آن‌ها نتوانسته‌اند تأثیر و توانایی برنامه 90 شبکه سوم تلویزیون ایران را در جذب مخاطب داشته باشند.

برنامه 90 یکی از شگفتی‌های صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران است که با همه فشارهایی که برای تعطیل کردنش وجود داشته اما با حمایت مدیران شبکه سوم توانسته به حیات خود ادامه دهد.

چون مدیران این شبکه می‌دانند که میلیون‌ها مخاطب از سراسر ایران در ساعات پایانی دوشنبه شب‌ها، برنامه 90 را برای تماشا انتخاب می‌کنند. آن‌ها به خوبی می‌دانند که تعطیل کردن این برنامه یعنی هل دادن مخاطبان میلیونی به سمت شبکه‌های ماهواره‌ای و به هر حال با عقلانیت و تدبیر از دست زدن به چنین اقدامی پرهیز کرده‌اند. برنامه 90 نمونه موفقی است که می‌تواند در همه زمینه‌های فرهنگی، هنری و رسانه‌ای رخ دهد.

بی بی سی، رسانه معتبر جهانی

بی بی سی یک شبکه معتبر جهانی با بیش از 230 میلیون بیینده در سرتاسر دنیاست. بی بی سی تنها برای ما ایرانی‌ها جذابیت ندارد، نوع روش این رسانه در پرداختن به رویدادها آن‌قدر حرفه‌ای و جذاب است که می‌تواند این شمار از مخاطبان را به سوی خود جذب کند.

هنگامی که همه روزنه‌ها برای پوشش برخی خبرها یا نمایش بعضی فیلم‌ها در داخل ایران مسدود باشد، بی‌تردید هر هنرمند یا روزنامه‌‌نگار و خبرنگاری تمایل پیدا می‌کند خبر یا اثرش را از طریق شبکه‌هایی مانند بی بی سی به مخاطبانش برساند.

اگر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هشدار می‌دهد که نباید با بی بی سی ارتباط داشت، باید تلاش کند مجوز ساخت و پخش فیلم به آسانی صادر شود، باید تلاش کند کتاب‌ها برای انتشار سال‌ها در وزارت‌خانه فرهنگ و ارشاد اسلامی معطل نمانند، باید تلاش کند هیأت نظارت بر مطبوعات، دوشنبه‌ها در جلسات هفتگی خود، جسم و روح رسانه‌ها را نلرزاند.

البته این تنها وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیست که باید در ساختار و نگاهش به عرصه فرهنگ و هنر تحول بنیادی ایجاد کند بلکه این تحول اگر بخواهد پایدار بماند باید در همه سازمان‌های تصمیم‌گیر رخ دهد.

اگر امروز فارسی وان با پخش سریال‌های فاقد ارزش هنری و پیش پا افتاده، توانسته جای خود را در میان خانواده‌های ایرانی محکم کند، مقصر اصلی‌اش سازمان‌هایی هستند که اجازه نمی‌دهند شبکه‌های خصوصی تلویزیونی در ایران تأسیس شوند تا بتوانند با تولیدات خود، نیاز خانواده‌ها را پاسخ دهند.

تا هنگامی که فضای مناسبی برای تولیدات فرهنگی، هنری و رسانه‌ای در ایران ایجاد نشود، نگاه مخاطبان ایرانی همواره به شبکه‌های ماهواره‌ای خواهد بود.

۱۳۸۹ اسفند ۱۳, جمعه