محمد حسینی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران در تازهترین اظهارنظر در خصوص بی بی سی فارسی گفته هر کس با این شبکه همکاری کند، «اقدامش در جهت براندازی است و معاند محسوب میشود.»
به گفته وی عملکرد بی بی سی فارسی در هنگام حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 1388 ایران به گونهای بوده که انگار «مقر فرماندهی اغتشاشات» بوده است.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی افزوده افراد کاری نکنند که «به نفع دشمن باشد.»
این اظهرنظر آقای حسینی چند روز پس از آن مطرح میشود که شماری از مستندسازان ایرانی به اتهام «همکاری با بی بی سی فارسی» بازداشت شدهاند.
پیام ایران به بی بی سی
ظاهراً این افراد به دلیل اینکه فیلمهای مستند خود را برای نمایش به تلویزیون بی بی سی فارسی ارسال کردهاند، در معرض چنین اتهامی قرار گرفتهاند.
البته در چند سالی که از عمر تلویزیون فارسی بی بی سی میگذرد، فیلمهای مستند زیادی از این شبکه پخش شده که ساخت مستندسازان داخل کشور بوده است اما این نخستین بار است که چند مستندساز بازداشت شدهاند.
هر چند تاکنون مقامات قضایی و امنیتی توضیح روشنی درباره علت دقیق بازداشت این افراد اعلام نکردهاند اما این احتمال وجود دارد که بازداشت این مستندسازان، پیام روشن ایران به بی بی سی فارسی باشد که به تازگی فیلم مستندی درباره زندگی خصوصی و سیاسی آیتالله علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی تولید و پخش کرده است.
ایران که در چند سال گذشته مانع ارسال فیلمهای مستند توسط مستندسازان به بی بی سی نشده بود، اکنون این پیام را به بی بی سی داده که این روزنه را نیز مسدود خواهد کرد.
اگر مقامات جمهوری اسلامی چنین تصمیمی گرفته باشند، برنامه «آپارات» که ویژه نمایش فیلمهای مستند است، از این پس کمتر شاهد پخش فیلمهایی خواهد بود که مستندسازان ایرانی داخل کشور تولید کرده باشند.
با این حال به نظر نمیرسد ایران تصمیم گرفته باشد که فیلمهای مستندی که در چارچوب خط قرمزهای جمهوری اسلامی نیستند، بتوانند در این کشور به نمایش درآیند.
اگر یک مستندساز خواسته تا فیلمش در شبکهای مانند بی بی سی به نمایش درآید، یکی از مهمترین دلایلش نبودن شرایط پخش در ایران بوده است.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هشدار داده که هنرمندان و روزنامهنگاران کاری نکنند که «به نفع دشمن باشد» اما توضیح نداده چه کاری به نفع دشمن است.
آیا نمایش یک فیلم یا انتشار یک خبر اقدامی است که دشمن از آن سود میبرد؟ دشمن چه کسی است؟
این واقعیت تلخ را باید پذیرفت که گاه برخی تصمیمات و نوع نگاه مسئولان و سازمانهای تصمیمگیر داخلی به عرصه هنر و رسانه است که میتواند دشمن خودمان شود.
به عبارت دیگر ایجاد سد در برابر فعالیتهای هنری و رسانهای نه تنها چهرهای نامناسب از ایران در افکار عمومی جهانیان به تصویر میکشد بلکه سبب میشود مخاطب داخلی، نیازش را در فراسوی مرزهای کشورش جستوجو کند و این آغاز به خطر افتادن امنیت یک کشور است.
برنامه 90، الگوی رسانهای موفق
در شبکههای خبری ماهوارهای فارسیزبان، برنامههای ورزشی متعددی تولید و پخش میشود اما هیچکدام از آنها نتوانستهاند تأثیر و توانایی برنامه 90 شبکه سوم تلویزیون ایران را در جذب مخاطب داشته باشند.
برنامه 90 یکی از شگفتیهای صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران است که با همه فشارهایی که برای تعطیل کردنش وجود داشته اما با حمایت مدیران شبکه سوم توانسته به حیات خود ادامه دهد.
چون مدیران این شبکه میدانند که میلیونها مخاطب از سراسر ایران در ساعات پایانی دوشنبه شبها، برنامه 90 را برای تماشا انتخاب میکنند. آنها به خوبی میدانند که تعطیل کردن این برنامه یعنی هل دادن مخاطبان میلیونی به سمت شبکههای ماهوارهای و به هر حال با عقلانیت و تدبیر از دست زدن به چنین اقدامی پرهیز کردهاند. برنامه 90 نمونه موفقی است که میتواند در همه زمینههای فرهنگی، هنری و رسانهای رخ دهد.
بی بی سی، رسانه معتبر جهانی
بی بی سی یک شبکه معتبر جهانی با بیش از 230 میلیون بیینده در سرتاسر دنیاست. بی بی سی تنها برای ما ایرانیها جذابیت ندارد، نوع روش این رسانه در پرداختن به رویدادها آنقدر حرفهای و جذاب است که میتواند این شمار از مخاطبان را به سوی خود جذب کند.
هنگامی که همه روزنهها برای پوشش برخی خبرها یا نمایش بعضی فیلمها در داخل ایران مسدود باشد، بیتردید هر هنرمند یا روزنامهنگار و خبرنگاری تمایل پیدا میکند خبر یا اثرش را از طریق شبکههایی مانند بی بی سی به مخاطبانش برساند.
اگر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هشدار میدهد که نباید با بی بی سی ارتباط داشت، باید تلاش کند مجوز ساخت و پخش فیلم به آسانی صادر شود، باید تلاش کند کتابها برای انتشار سالها در وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی معطل نمانند، باید تلاش کند هیأت نظارت بر مطبوعات، دوشنبهها در جلسات هفتگی خود، جسم و روح رسانهها را نلرزاند.
البته این تنها وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیست که باید در ساختار و نگاهش به عرصه فرهنگ و هنر تحول بنیادی ایجاد کند بلکه این تحول اگر بخواهد پایدار بماند باید در همه سازمانهای تصمیمگیر رخ دهد.
اگر امروز فارسی وان با پخش سریالهای فاقد ارزش هنری و پیش پا افتاده، توانسته جای خود را در میان خانوادههای ایرانی محکم کند، مقصر اصلیاش سازمانهایی هستند که اجازه نمیدهند شبکههای خصوصی تلویزیونی در ایران تأسیس شوند تا بتوانند با تولیدات خود، نیاز خانوادهها را پاسخ دهند.
تا هنگامی که فضای مناسبی برای تولیدات فرهنگی، هنری و رسانهای در ایران ایجاد نشود، نگاه مخاطبان ایرانی همواره به شبکههای ماهوارهای خواهد بود.
تلویزیون های این دیار دراوج تجمعات اقدام به پخش برنامه آشپزی وسریال جومونگ نمی کنند
پاسخحذف